XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Semeak, nire berriemaile denak, hamabi urte zituela ezagutu zuen aurreneko aldiz sorginak amari egindako zauria.

Eta orain dela berrogei bat urte hozka egin zioten azkeneko aldiz Josefa Antonia Telletxeari.

Beronen etxekoentzat ez zegoen zalantzarik hozka egiten ziona auzoko emakume sorgin bat zela.

Sorgin hark herriko beste gizon bati ere egiten omen zion hozka.

MARTIN MOTELAREN LARRITASUNAK SORGIN-ETXE BATEAN

Martin Motela ezizena zuen eta Bedaioko Zugasti Goikoa baserrian bizi zen; gau batean zaldi gainean mendian zehar zihoan, eta urruti batean argi-izpi bat ikusi zuen etxe bateko leihoan.

Martin Motelak etxe hartara hurbildu eta atea jo zuen eta sarrera eman zioten.

Sukaldera eraman zuten eta aulki batean eseri zen.

Honela zegoela ontzi handi batean ume-atzamarrak surtan egosten ari zirela ohartu zen eta berak ere ez zuela izango gauza onik uste izan zuen.

Martin Motelari zango batean soka lotu zioten, atzamarrean eraztun bat jarri eta ohera bidali zuten.

Ohean zegoela, zer egin zezakeen pentsatzen zegoen.

Honela, zangotik soka kendu eta ikuiluan zegoen zaldi bati jarri zion.

Horrela, alde egiteko libre geratu zen bera.

Baina eraztun hura behin eta berriz Hemen duk, hemen duk! errepikatzen hasi zen.

Orduan sorginak ohartu ziren gizon arrotzak ihes egin ziela eta txakurrak hartu eta bere bila abiatu ziren.

Martin Motelak bere atzetik txakurrak somatzean, zuhaitz baten gainera igo eta eraztuna zeukan atzamarra moztu eta erreka batera bota zuen.

Han ere eraztunak hemen duk, hemen duk! esaten jarraitzen zuen eta deiadar honen atzetik sorgin guztiak errekara sartu ziren.